پروفیلوپلاستی

تصحیح نیمرخ صورت ( پروفیلوپلاستی )

هدف از انجام پروفیلوپلاستی تصحیح فقدان تطابق فرم و ارتفاع بینی از یک طرف و برجستگی یا تعریف چانه از طرف دیگر می باشد که معمولا بطور همزمان انجام میگیرد . در نتیجه ، چنین عملی در عین حال شامل یک تصحیح بینی ( رینوپلاستی ) و یک تصحیح چانه ( ژنیوپلاستی ) بوده که اکثرا جهت ارتقاء نتیجه جراحی یک مکش چربی ( ساکشن ) در ناحیه غبغب به آن اضافه میگردد.

عمل زیبائی بینی تصحیح تعدادی از خصوصیات طبیعی استخوانی ، غضروفی و پوستی بینی جهت بدست آوردن شکل مطلوب را شامل میشود . این تعویض بر حسب ویژگیهای اولیه بینی و پروژه جراحی تنظیم شده ، و بر اساس آن مستلزم شکستگی استخوانهای بینی و یا تراش استخوانی و یا حذف غضروفی و یا پیوند غضروفی و یا حذف قسمتی از پوست سوراخهای بینی میباشد.

عمل چانه نیز بر حسب ویژگیهای صورت و بخصوص وضعیت نسبی بینی ، چانه و پیشانی میتواند افزایش یا کاهش برجستگی و یا افزایش یا کاهش ارتفاء چانه را شامل شود . روشهای مختلفی اعم از شکستن استخوان چانه و جابجائی آن یا تزریق چربی در نسج نرم چانه جهت افزایش حجم و برجستگی آن وجود دارند ولی بطور معمول و خارج از موارد استثنائی ، کارگذاری یک پروتز چانه لازم و کافی بوده و بهترین گزینه میباشد .

لازم به تذکر است که هدف از مکش چربی ( ساکشن ) در ناحیه غبغب صرفا کاهش ضخامت زیر جلدی زیر چانه و در نتیجه تعریف بهتر آن بوده و در چنین عملی ، هیچگونه ادعائی به جمع کردن پوست آن ناحیه یا بالا کشیدن آن ( لیفتینگ ) وجود ندارد .

پروتز چانه :

جسمی خارجی با طراحی و قوسی خاص بوده که جهت حجم دهی به چانه در آن ناحیه کار گذاشته میشود . از نظر ترکیب شیمیائی و ساختار فیزیکی ، دو مدل مختلف پروتز چانه در بازار دنیا وجود دارند که به لحاظ استحکام ، مقاومت بیشتر و تعریف بهتر فرم چانه ، مدل ساخته شده از سیلیکون جامد با کیفیت پزشکی ترجیح مرا دارد و برای شما کار گذاشته خواهد شد. افزایش برجستگی قابل انتخاب بین ۲ تا ۱۰ میلیمتر میباشد که تصمیم گیری بهینه میزان آن نیاز به تعدادی اندازه گیری ها بر روی عکسهای نیمرخ صورت را دارد . لازم به یاد آوری است که سیلیکون جامد با کیفیت پزشکی فاقد هر گونه فعالیت بیولوژیک در بدن بوده و پیامد خاصی را موجب نمیشود .

محل بخیه‌ های پروفیلوپلاستی :

در اکثر موارد ، عمل زیبائی بینی ( رینوپلاستی ) بطور بسته یا درونی انجام می پذیرد . در نتیجه ، بخیه ها در ناحیه مخاط درون بینی جای گرفته و در معرض دید نمیباشند . در نادر مواردی ، بدلیل مشکلاتی خاص در رابطه با ترمیم بعضی بینی ها ، نیاز به عمل از راه باز یا بیرونی میباشد که در این صورت ، علاوه بر خطوط پنهان در مخاط ، یک خط افقی به شکل صاف یا شکسته در پوست تیغه میانی بین دو سوراخ بینی مشاهده میگردد . اگر کوچک کردن قطر سوراخهای بینی نیز مد نظر باشد ، یک بخیه به شکل خطی منحنی در شیار بین پره های بینی و لب سفید نیزمشاهده خواهد شد .

همچنین ، در اکثر موارد عمل زیبائی چانه ( ژنیوپلاستی ) نیز از طریق مخاطی یعنی از درون دهان با برشی در ناحیه لب سفید بالای چانه صورت میگیرد . چنین بخیه ای نیز از نگاه پنهان میباشد .

در صورت نیاز به مکش چربی ( ساکشن ) در ناحیه غبغب ، برش پوستی بسیار کوچکی ( حدود ۳ تا ۴ میلیمتر ) در زیر چانه به عمل می آید که با دوخت ظریف و پس از رعایت دوران بلوغ چند ماهه معمولا هیچ اثری از آن باقی نمی ماند .

درد ناشی از پروفیلوپلاستی :

آستانه درد و قابلیت تحمل آن در اشخاص بسیار متفاوت میباشد ولی بطور کل میزان درد ناشی از این عمل جراحی پائین به حساب میاید که آن هم عمدتا به احساس پری و سنگینی ناحیه میانی صورت بدلیل جراحی بینی از یک طرف و کمی درد در ناحیه پائین صورت بدلیل جراحی چانه و غبغب از طرف دیگر خلاصه میگردد که در طی حدود دو هفته از بین می رود.

کار گذاری مش ( پر کردن با گاز چرب ) در سوراخهای بینی تا فردای عمل جهت جلوگیری از خونریزی الزامی بوده که خود تا حدی باعث ناراحتی و مشکلات طبیعی ناشی از تنفس صرفی از راه دهان در شب بعد از عمل می باشد ( احساس نفس تنگی ، خشکی دهان و حلق ، بد خوابی و غیره ).

ارزیابی عمل پروفیلوپلاستی :

بدلیل بروز ترشحات موضعی و تورم و سفتی نسبی نسوج حاصله از آن پس از عمل ، نتیجه جراحی فقط پس از شش تا نه ماه قابل ارزیابی جدی میباشد . پس از این موعد و در صورت لزوم و توجیه ، بخصوص با در نظر گرفتن عواقب یک جراحی مجدد نسبت به بهره های آن ، انجام عملی ثانوی میتواند معایب کوچک باقیمانده را تصحیح نماید.

تحول بینی و چانه پس از عمل پروفیلوپلاستی :

همانند تمامی نسوج بدن و بویژه صورت ، بینی و چانه نیز پس از عمل جراحی تحولات طبیعی خود را با مرور زمان ادامه میدهند .

در صورت شکستن استخوانهای بینی جهت کاهش عرض آن ، شکنندگی و امکان جابجائی ثانوی آنها نیاز به مراقبتی خاص دارد . این مراقبات کاهش ارتعاشات در صورت ( بطور مثال فعالیت ورزشی سنگین ) و امتناع از ضربه به بینی را در تمامی مدت زمان جوش خوردن تدریجی و کامل آن یعنی حدود شش تا نه ماه ( و ترجیحا بعد از این مدت ) شامل می شوند.

در صورت وجود انحراف غضروفی تیغه بینی ( نیمه پائین تیغه ) ، احتمال بروز مجدد انحراف آن ناحیه بدلیل حافظه غضروفی وجود داشته که این امر طبیعی میباشد .

عواقب احتمالی ناشی از جراحی پروفیلوپلاستی :

عواقب استثنایی :

حوادث ناگوار بر اثر اتفاقات غیر قابل پیش‌ بینی ناشی از بیهوشی ؛ که در رابطه با حساسیت به مواد تزریق شده میباشند .
شکستگی استخوان کف جمجمه ؛ که موجب آبریزش مستمر بینی شده و ممکن است نیاز به عملی ثانوی جهت ترمیم داشته باشد .
آسیب رسانی به عصب مسئول حس لب پائین و چانه ؛ که در صورت عدم بازگشت خود بخود حس آن موضع شاید نیاز به ترمیم پیدا کند .
عفونت پروتز چانه ؛ که وادار به استخراج آن و در صورت لزوم ، کارگذاری مجدد یک پروتز در مرحله ای ثانوی میسازد .

عواقب نادر :

خونریزی بینی پس از برداشتن مش های آن ؛ که با کارگذاری مجدد آنها در سوراخهای بینی به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت درمان می گردد .
سفتی و برجستگی خط بخیه مخاط در رابطه با واکنشهای موضعی و مقطعی غیر طبیعی نسبت به نخ ها و التهابات حاصله از آن ؛ که با مرور زمان خود بخود تحلیل می روند .
چسبندگی مخاط و در نتیجه آن انسداد بخشی از مجرای تنفسی فوقانی ؛ که با عمل مجدد کوچکی و مراقباتی خاص درمان می گردد .
اختلالات مخاطی بینی اعم از خشکی آن و احساس کاهش نسبی حس بویائی که با مرور زمان کاهش یافته و با کمک اسپری های چرب کننده مخاط از بین میروند .
اختلالات حسی در ناحیه لب پائین بدون آسیب رسانی به جسم عصب ؛ که با مرور زمان از بین میروند .
جابجائی پروتز چانه ؛ که با تثبیت آن بر جای خود و پانسمان مخصوصی پس از عمل از آن پیشگیری میشود . در صورت بروز این جابجائی با وجود همه ملاحظات ، بازنگری و تثبیت مجدد پروتز بر جای خود این مشکل را حل می سازد.
تحلیل استخوان چانه بدلیل اصطکاک بین پروتز و استخوان چانه که در صورت مشکل سازی ( درد ، تغییر ثانوی فرم چانه ، تحریک ریشه دندانها ) استخراج پروتز را سبب میشود .

عواقب معمول :

جابجائی ثانوی استخوانهای شکسته شده بینی ( در صورت کاهش عرض بینی ) بدلیل عدم رعایت‌ کافی زمان جوش خوردن آنها یا ضربه اتفاقی .
باز گشت انحراف ناحیه پائینی تیغه بینی بدلیل حافظه غضروفی آن .
تیره شدن پوست پلکهای پائین ؛ که با مرور زمان تا حدی از شدت آن کاسته می شود.
تعویق در جوش خوردن بخیه واقع در مخاط دهان ( درون لب پائین ) بدلیل ترشحات اسیدی دهان و رسوب مواد غذائی.